Θεραπεία της οστεοχόνδρωσης

Η οστεοχόνδρωση είναι μια εκφυλιστική-δυστροφική ασθένεια των χόνδρων δομών της σπονδυλικής στήλης, που οδηγεί σε παραβίαση της δομής και των λειτουργικών χαρακτηριστικών των μεσοσπονδύλιων δίσκων και του γύρω μυοσκελετικού συστήματος. Ανάλογα με την τοποθεσία, υπάρχουν τρεις κύριοι τύποι οστεοχόνδρωσης:

• αυχενικός,
• στήθος,
• οσφυϊκός.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αυτή η ασθένεια προσβάλλει από το 50% έως το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού. Σημειώνεται ότι τα τελευταία χρόνια, η οστεοχόνδρωση αναπτύσσεται ταχύτερα νεότερα. Με μια λεπτομερή εξέταση σήμερα, θα είναι δύσκολο να βρεθεί ένα άτομο άνω των 20 ετών χωρίς προεξοχές δίσκου και άλλα πρωτογενή σημάδια αυτής της νόσου, και η μέση ηλικία έναρξης πλήρων κλινικών συμπτωμάτων (χρόνιος πόνος, διαταραχές στάσης κλπ. ) Είναι 30-36 χρόνια.

Αιτίες της οστεοχόνδρωσης

Οι κύριες αιτίες της οστεοχόνδρωσης της σπονδυλικής στήλης περιλαμβάνουν:

• καθιστικός τρόπος ζωής,
• κληρονομική προδιάθεση,
• μεταβολικές και γαστρεντερικές διαταραχές που επηρεάζουν την κανονική απορρόφηση των βασικών θρεπτικών ουσιών από τον οργανισμό,
• επαγγελματικοί κίνδυνοι, συχνότερα έκθεση σε δονήσεις,
• ανάπτυξη σκολίωσης και διαφόρων τύπων διαταραχών της στάσης του σώματος κατά την ενεργό ανάπτυξη του σώματος,
• ανεπαρκής πρόσληψη νερού, μόνιμη αφυδάτωση,
• μεταβολικές διαταραχές, υποσιτισμός και έλλειψη βασικών θρεπτικών συστατικών στη διατροφή,
• παραβίαση του μεταβολισμού του ασβεστίου στο σώμα,
• αυξημένη σωματική δραστηριότητα και τραυματικά αθλήματα,
• άβολα παπούτσια.
• χρόνιο στρες,
• τραύμα,
• συγγενείς ανωμαλίες στην ανάπτυξη του μυοσκελετικού συστήματος.

Τις περισσότερες φορές, αυτό είναι το σφάλμα του τρόπου ζωής που ακολουθούν οι περισσότεροι σύγχρονοι άνθρωποι και η ίδια η φύση της νόσου. Η οστεοχόνδρωση ονομάζεται πληρωμή ενός ατόμου για να περπατήσει όρθια.

Δυστυχώς, η φύση δεν έχει ακόμη αναπτύξει έναν αξιόπιστο μηχανισμό προστασίας από τις αρνητικές επιπτώσεις της κάθετης πίεσης. Κατά το τρέξιμο, το άλμα και άλλα φορτία στήριξης, οι δίσκοι μας συστέλλονται και επεκτείνονται υπό την επίδραση των σπονδύλων, ενεργώντας ως αμορτισέρ. Σε μια τέτοια κατάσταση, ο ιστός του χόνδρου υφίσταται συνεχή μικροτραυματισμό. Σταδιακά, υπάρχουν περισσότερες τέτοιες μικροτραύμες, και αν σε νεαρή ηλικία τα αποθέματα του σώματος είναι αρκετά για να τα διορθώσουν και να τα αποκαταστήσουν, τότε μετά από 21 χρόνια αυτές οι διαδικασίες αναστέλλονται απότομα και από 25 χρόνια μειώνονται εντελώς, οι διαδικασίες εκφυλισμού αρχίζουν να κυριαρχούν στις διαδικασίες αναγέννησης.

Λόγω έλλειψης κίνησης, δυσάρεστες στάσεις καθίσματος, κακές συνήθειες, έλλειψη ύπνου, ανεπαρκής ανάπαυση, άγχος, η εργασία των αιμοφόρων αγγείων επιδεινώνεται, αρχίζουν να ρέουν λιγότερα θρεπτικά συστατικά και οι διατροφικές διαδικασίες των δίσκων αρχίζουν να διαταράσσονται. Τελικά, αυτό προκαλεί φθορά του χόνδρου.

Η γενετική προδιάθεση παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στο ρυθμό ανάπτυξης της οστεοχόνδρωσης. Ένας από τους κύριους παράγοντες στην πρόοδο της νόσου είναι οι αποκλίσεις στη σύνθεση του συνδετικού ιστού. Μερικές φορές αυτές οι αποτυχίες εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ζωής και προκαλούνται από παράγοντες του τρόπου ζωής και της ηλικίας, αλλά πιο συχνά φταίνε τα γονίδια μας.

Ακριβώς επίσης η πιθανότητα της νόσου μπορεί να εξαρτάται από το πώς σε γενετικό επίπεδο είναι ευαίσθητα σε διάφορες ασθένειες και άλλες δομές του ανθρώπινου σώματος, από τις οποίες εξαρτάται η εργασία και η διατροφή της σπονδυλικής στήλης στο σύνολό της.

Μηχανισμός ανάπτυξης οστεοχόνδρωσης

Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι ένα ελαστικό ζελατινώδες σώμα. Όπως κάθε χόνδρος ιστός, περιέχει ειδικές ουσίες - βλεννοπολυσακχαρίτες. Κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας, ο μεταβολισμός στο σώμα του δίσκου αυξάνεται και περισσότερα θρεπτικά συστατικά αρχίζουν να ρέουν σε αυτόν. Αυξάνεται ο αριθμός των εισερχόμενων ενζύμων, τα οποία αλλάζουν τις ιδιότητες των βλεννοπολυσακχαριτών. Αρχίζουν να προσελκύουν περισσότερο νερό από τον ενδοκυτταρικό χώρο, ο δίσκος αρχίζει να διογκώνεται, αντισταθμίζοντας το φορτίο στους σπονδύλους. Η διαδικασία δέσμευσης νερού συνεχίζεται έως ότου η πίεση στον δίσκο φτάσει στην ισορροπία. Όταν αφαιρεθεί το φορτίο, η διαδικασία αντιστρέφεται. Το νερό επιστρέφει, μειώνεται η ελαστικότητα του σώματος του δίσκου και αποκαθίσταται η δυναμική ισορροπία.

Με την οστεοχόνδρωση, εμφανίζονται πρώτα στο σώμα του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Η ποσότητα και η σύνθεση των βλεννοπολυσακχαριτών αλλάζει, η περιεκτικότητα σε θειικές χονδροϊτίνες και το υαλουρονικό οξύ μπορεί να μειωθεί. Ως αποτέλεσμα, όλα αυτά οδηγούν σε αφυδάτωση του πυρήνα του πυρήνα. Ο δίσκος χάνει την ελαστικότητά του, μειώνεται σε όγκο και δεν μπορεί πλέον να αντέχει κανονικά το φορτίο που ενεργεί πάνω του. Ο πυρήνας του πυρήνα αρχίζει επίσης να χάνει την ελαστικότητά του.

Οι αλλαγές που συμβαίνουν οδηγούν σε παραβίαση των ιδιοτήτων απορρόφησης κραδασμών του δίσκου, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά την ικανότητα στερέωσής του. Με κίνηση ή άσκηση, ορισμένα μέρη της σπονδυλικής στήλης, έστω και ελαφρώς, αλλά μπορούν να μετατοπιστούν σε σχέση μεταξύ τους. Αρχικά, η εξασθενημένη στερέωση μπορεί να αντισταθμιστεί από τη δύναμη των μυών και των συνδέσμων. Ωστόσο, στο μέλλον, υπό την επίδραση διαφόρων ειδών αρνητικών παραγόντων (παρατεταμένη παραμονή σε σταθερή όρθια θέση, διαταραχές της στάσης του σώματος, βαριά σωματική άσκηση), παθολογικές αλλαγές ή ατροφία της μυο-συνδέσμου συσκευής. Η αντίθετη διαδικασία μπορεί επίσης να συμβεί - μια υπερβολική αύξηση της στερέωσης των μυών. Οι μυϊκές ομάδες που είναι υπεύθυνες για τη διόρθωση της σπονδυλικής στήλης γίνονται υπερβολικά τεταμένες και αυτή η κατάσταση δεν εξαφανίζεται ακόμη και κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης.

Λόγω της άνισης κατανομής του φορτίου, διαστρέμματα, μυϊκή αδυναμία, προοδευτικές εκφυλιστικές αλλαγές στους δίσκους, αρχίζουν να εμφανίζονται αλλαγές στους ιστούς των οστών των γύρω σπονδύλων. Η πυκνότητα των δομών των οστών αρχίζει να αυξάνεται, λόγω του γεγονότος ότι το σώμα αρχίζει να αντλεί ασβέστιο εκεί για να αντισταθμίσει την πίεση που ο δίσκος ανέλαβε προηγουμένως κατά τη διάρκεια φορτίων.

Διάγνωση της οστεοχόνδρωσης

Η αρχική διάγνωση γίνεται βάσει παραπόνων και προκαταρκτικής εξέτασης του ασθενούς. Γίνεται έλεγχος για την παρουσία πόνου σε διάφορα μέρη της σπονδυλικής στήλης υπό συνθήκες ανάπαυσης και κίνησης. Ο γιατρός καθορίζει τον εντοπισμό του πόνου, τη διάρκειά του, καθορίζει τους παράγοντες που προκαλούν πόνο, οπότε ο πόνος εντείνεται και μειώνεται. Καθορίζεται για πόσο καιρό έχει διαρκέσει η ασθένεια, τι συνέβαλε στην εμφάνισή της, πώς προχώρησε, υπό ποιες συνθήκες συμβαίνει η επιδείνωση, πώς αισθάνεται ο ασθενής κατά τη διάρκεια της ύφεσης.

Στη συνέχεια, καθορίζεται ο βαθμός της σπονδυλικής βλάβης. Έχει οριστεί το πιθανό εύρος κίνησης:

• κεκλιμένο (προς τα εμπρός, προς τα πίσω, προς τα πλάγια);
• περιστροφικές κινήσεις σε διαφορετικά μέρη της σπονδυλικής στήλης.

Είναι απαραίτητο να δοθεί προσοχή στις φυσιολογικές καμπύλες της σπονδυλικής στήλης, πιθανή ισοπέδωση (σε σπάνιες περιπτώσεις, ενίσχυση) της λορδωσης στις οσφυϊκές και αυχενικές περιοχές. Πιθανή παρουσία πιθανών σπονδυλικών παραμορφώσεων αποκαλύπτεται:

• σκολίωση;
• ακούσια κλίση του κεφαλιού στην οδυνηρή πλευρά,
• λοξή πυελική θέση.

Προσδιορίζονται πιθανές παραβιάσεις ευαισθησίας. Αξιολογείται η κατάσταση της μυο-συνδέσμου της συσκευής, μια πιθανή μείωση του τόνου και της μυϊκής ατροφίας.

X-RAY

Η εξέταση ακτίνων Χ επιτρέπει την αξιολόγηση της κατάστασης των προσβεβλημένων σπονδύλων και των δίσκων. Η εικόνα μπορεί να ληφθεί σε 2 αμοιβαία κάθετα επίπεδα - ευθεία και πλευρικά, καθώς και σε δύο λοξές προεξοχές. Οι ακτίνες Χ πραγματοποιούνται ενώ στέκεται ή ξαπλώνει. Εάν είναι απαραίτητο, η ακτινογραφία μπορεί να εκτελεστεί στη θέση επέκτασης κάμψης, καθώς και με κλίση προς τα πλάγια.

MRI (ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ)

Η πιο ενημερωτική μέθοδος για τη διάγνωση της οστεοχόνδρωσης. Εκτός από τις δομές των οστών, μπορεί επίσης να αξιολογήσει την κατάσταση των μαλακών ιστών που περιβάλλουν τη σπονδυλική στήλη (χόνδρος, αιμοφόρα αγγεία, μύες, συνδέσμους, νεύρα κ. λπ. ). Η μαγνητική τομογραφία μπορεί να εκτελεστεί σε τρεις προβολές. Σε αντίθεση με την τομογραφία, δεν εκθέτει το σώμα σε ακτίνες Χ.

CT (ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ)

Έχει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με την εξέταση ακτίνων Χ. Οι ακτίνες Χ δείχνουν καλύτερες αλλαγές στις δομές των οστών των σπονδύλων, το ύψος του δίσκου, τα αναδυόμενα οστεοφύτα και τις οστικές αναπτύξεις, την παρουσία υποχρονικής σκλήρυνσης. Ωστόσο, το CT σας επιτρέπει να δείτε πιθανές ρήξεις των δίσκων, συμπίεση των ριζών, αλλαγές στη σκληρή μήτρα του μυελού των οστών.

ΗΛΕΚΤΡΟΜΥΟΓΡΑΦΙΑ (EMG)

Το EMG είναι μια εκτίμηση των βιοηλεκτρικών δυνατοτήτων των μυών της σπονδυλικής στήλης, που προκύπτουν όταν είναι ενθουσιασμένοι. Στην πραγματικότητα, είναι μια μέθοδος καταγραφής της ηλεκτρικής δραστηριότητας των μυϊκών ινών. Προωθεί μια πιο αντικειμενική διάγνωση της οστεοχόνδρωσης, καθώς και τον έλεγχο της πορείας και της πρόγνωσης της νόσου.

ΡΕΟΓΡΑΦΙΑ

Χρησιμεύει στη μελέτη της κατάστασης των αγγείων των άκρων, του εγκεφάλου και της πλάτης σε περίπτωση βλαβών ορισμένων μερών της σπονδυλικής στήλης.

Η ρεογραφία (RVG) είναι ένας τύπος ρεογραφίας που πραγματοποιείται κατά την εξέταση των αγγείων των βραχιόνων και των ποδιών. Με το ριζικό σύνδρομο, υπάρχουν σπαστικά φαινόμενα στις αρτηρίες των άνω και κάτω άκρων, κυρίως από την πλευρά της βλάβης. Το RVG σάς επιτρέπει να τα αναγνωρίζετε.

Η ρεογραφία είναι ιδιαίτερα ενημερωτική για διάφορα αγγειακά συμβάντα στην πληγείσα περιοχή της σπονδυλικής στήλης, ειδικά στο σύνδρομο μιας συμπιεσμένης αρτηρίας. Αυτή η ερευνητική μέθοδος σας επιτρέπει να κρίνετε έμμεσα την κατάσταση του προσβεβλημένου σπονδύλου και να παρακολουθείτε τη δυναμική της νόσου.

ΗΛΕΚΤΡΟΝΟΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΙΑ (EEG)

Μελέτη των βιοδυναμικών του εγκεφάλου στην οστεοχόνδρωση της αυχενικής σπονδυλικής στήλης. Το EEG είναι πιο ενημερωτικό όταν εκτελείτε δοκιμές περιστροφής κεφαλής και επέκτασης λαιμού. Σας επιτρέπει να εντοπίσετε ανωμαλίες στις σπονδυλικές αρτηρίες, οι οποίες οδηγούν σε παραβίαση της παροχής αίματος στον εγκέφαλο. Η μελέτη αξιολογεί το ρυθμό, τη συχνότητα και το πλάτος των κυμάτων. Οι αρτηριακές βλάβες εκδηλώνονται με ισοπέδωση και αποσυγχρονισμό του εγκεφαλογραφήματος. Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο ρυθμός μπορεί να εκφραστεί ή να απουσιάζει εντελώς. Μπορεί επίσης να υπάρχει ένας αριθμός άλλων παθολογικών φαινομένων που ένας ειδικός μπορεί να αποκρυπτογραφήσει.

Θεραπεία της οστεοχόνδρωσης

Η θεραπεία ασθενειών απαιτεί πάντα μια ολοκληρωμένη προσέγγιση. Ανάλογα με τη σοβαρότητα και τη σοβαρότητα των εκδηλώσεων, η πορεία της εντατικής θεραπείας μπορεί να διαρκέσει από 1 έως 3 μήνες και επιπλέον προφύλαξη με στόχο την ενοποίηση του αποτελέσματος που έχει επιτευχθεί έως και 1 έτος.

Η θεραπεία μπορεί να πραγματοποιηθεί σε 2 κατευθύνσεις: συντηρητική και χειρουργική.

ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΟΣΤΕΟΧΟΝΔΡΩΣΗ

Αυτός ο τύπος θεραπείας στοχεύει στην ανακούφιση του πόνου, στην αύξηση του υγιούς εύρους κίνησης της σπονδυλικής στήλης και στην πρόληψη της περαιτέρω ανάπτυξης της νόσου. Περιλαμβάνει τις ακόλουθες οδηγίες:

• Θεραπεία φαρμάκων,
• Φυσιοθεραπεία,
• Άσκηση θεραπείας (ασκήσεις φυσικοθεραπείας),
• Μασάζ;
• Χειροκίνητη θεραπεία,
• Οστεοπάθεια,
• Καινοτόμες τεχνικές (βλαστικά κύτταρα),
• Ψυχολογική αποκατάσταση,

ΙΑΤΡΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Εάν το σύνδρομο πόνου είναι έντονο και επιδεινώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής, τότε συνιστάται η χρήση αποκλεισμού νεύρων. Οι αποκλεισμοί χωρίζονται στους ακόλουθους τύπους:

• Αποκλεισμός σημείων ενεργοποίησης (μυϊκές σφραγίδες που σχηματίζονται ως αποτέλεσμα της άνισης κατανομής του φορτίου στους πίσω μυς).
• Ενδοοσθικός - ένεση αναισθητικού στο σπογγώδες σώμα για την ανακούφιση του πόνου και τη θεραπεία συνακόλουθων νευρολογικών, κινητικών και αγγειακών διαταραχών,
• Πρόσοψη - ένεση αναισθητικού για τη μείωση του πόνου στις νευρικές ρίζες και στις αρθρώσεις των όψεων.
• Paravertebral - η εισαγωγή φαρμάκων στη σπονδυλική στήλη στα σημεία όπου βγαίνουν οι νευρικές ρίζες, προκειμένου να απενεργοποιηθεί προσωρινά το αντανακλαστικό του πόνου.
• Επισκληρίδιος - ένεση φαρμάκου στον επισκληρίδιο χώρο της οσφυϊκής σπονδυλικής στήλης σε ριζικό σύνδρομο για την ανακούφιση του πόνου.

Ομάδες φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της οστεοχόνδρωσης:

• Αντιφλεγμονώδη φάρμακα - χρησιμοποιούνται για τη διακοπή φλεγμονωδών διεργασιών,
• Αντισπασμωδικά - για την ανακούφιση του σπασμού,
• Αντιοξειδωτικά - για την πρόληψη των επιδράσεων των ελεύθερων ριζών που επιταχύνουν τη γήρανση και την ανάπτυξη εκφυλιστικών διεργασιών στους ιστούς,
• Προετοιμασίες για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στη σπονδυλική στήλη,
• Chondroprotectors - για την αναγέννηση και αναστολή των διαδικασιών εκφυλισμού του χόνδρου ιστού.

Οι χονδροπροστατευτές αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της θεραπευτικής αγωγής της οστεοχόνδρωσης. Διατίθενται σε τρεις μορφές: ενέσιμα, δισκία, καθώς και αλοιφές και κρέμες.

Τα φάρμακα μπορούν να συνταγογραφούνται για εξωτερική χρήση με τη μορφή αλοιφών και πηκτωμάτων, για ενδομυϊκή ένεση με τη μορφή ενέσεων και από του στόματος με τη μορφή καψουλών και δισκίων.

Το φάρμακο συνταγογραφείται αποκλειστικά από ιατρό. Ελλείψει πόνου και έντονων εκφυλιστικών αλλαγών, η χρήση φαρμάκων δεν δικαιολογείται. Η θεραπεία της οστεοχόνδρωσης είναι αδύνατη αποκλειστικά με τη βοήθεια φαρμάκων. Η θεραπεία πρέπει να περιλαμβάνει δίαιτα, βέλτιστη σωματική δραστηριότητα, φυσιοθεραπεία, εάν είναι δυνατόν, ψυχολογική αποκατάσταση και άλλα προληπτικά μέτρα.

ΜΑΣΑΖ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΟΣΤΕΟΧΟΝΔΡΩΣΗΣ

Τα οφέλη του μασάζ έχουν ως εξής:

• βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος, σταθεροποίηση των μεταβολικών διεργασιών του μεσοσπονδύλιου δίσκου και των γύρω ιστών ·
• αφαίρεση μυϊκών-συνδέσμων σπασμών,
• Ενίσχυση των μυών και ανακούφιση από το άγχος από τη σπονδυλική στήλη.
• αναστολή και πρόληψη της ανάπτυξης φλεγμονωδών διεργασιών,
• αύξηση του τόνου και αύξηση της αποτελεσματικότητας του σώματος στο σύνολό του.

ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η φυσιοθεραπεία στη θεραπεία της οστεοχόνδρωσης, ανάλογα με το στάδιο της νόσου και την κατάσταση του ασθενούς, χρησιμοποιείται τόσο σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή, είτε ξεχωριστά.

Για εκφυλιστικές ασθένειες της σπονδυλικής στήλης, ανάλογα με τα συμπτώματα και τον τύπο εκδηλώσεων της νόσου, χρησιμοποιούνται οι ακόλουθοι τύποι φυσιοθεραπείας.

UV (ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΥΠΕΡΒΑΙΟΛΗΣ)

Η άμεση έκθεση στο υπεριώδες φως στο δέρμα διεγείρει την παραγωγή βιταμίνης D, η οποία παίζει βασικό ρόλο στην απορρόφηση του ασβεστίου. Η διαδικασία εκτελείται χρησιμοποιώντας ακτινοβολία, η οποία έχει βακτηριοκτόνο, αντιφλεγμονώδες και αναλγητικό αποτέλεσμα.

ULTRASONIC.

Έκθεση ιστών του σώματος σε ηχητική ακτινοβολία υψηλής συχνότητας (από 20 Hz και άνω). Χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με διάφορα αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά φάρμακα για εξωτερική χρήση για την καλύτερη διείσδυσή τους στους ιστούς του σώματος. Ο κύριος σκοπός της μεθόδου είναι η εξάλειψη του συνδρόμου πόνου διαφόρων εντοπισμών.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΥΜΑΤΟΣ ΣΟΚ

Η ουσία της διαδικασίας είναι η μετάδοση ενός ακουστικού κύματος στην περιοχή του πόνου. Ο κύριος στόχος είναι η ανακούφιση του πόνου, η βελτίωση της μικροκυκλοφορίας του αίματος, η επιτάχυνση του μεταβολισμού.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ LASER

Κρούση με ειδικά λέιζερ ηλίου-νέον. Μια τέτοια ακτινοβολία προάγει την ενεργοποίηση βιοηλεκτρικών διεργασιών σε νευρικούς ιστούς και έχει αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά αποτελέσματα. Το λέιζερ εφαρμόζεται στις φλεγμονώδεις ρίζες του νωτιαίου μυελού που βρίσκονται κοντά στην πληγείσα περιοχή της σπονδυλικής στήλης.

ΜΑΓΝΗΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Έκθεση στην πληγείσα περιοχή της σπονδυλικής στήλης με μαγνητικό πεδίο, ως αποτέλεσμα, δημιουργείται βιοηλεκτρικό πεδίο στους ιστούς, διεγείροντας όλες τις μεταβολικές διεργασίες στην πληγείσα περιοχή στο κυτταρικό επίπεδο. Ο μαγνήτης έχει αντιφλεγμονώδη και αντισπασμωδική δράση.

ΗΛΕΚΤΡΟΦΟΡΕΣ

Έκθεση της πληγείσας περιοχής σε ασθενή ηλεκτροπληξία. Υπό την επίδραση ενός ηλεκτρικού πεδίου, σωματίδια ενός διασκορπισμένου μέσου μπορούν εύκολα να κινούνται σε αέρια και υγρά μέσα. Με αυτόν τον τρόπο, τα απαραίτητα φάρμακα μπορούν να παραδοθούν απευθείας στην πληγείσα περιοχή, γεγονός που αυξάνει σημαντικά την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

BALNEOTHERAPY

Μέθοδοι θεραπείας της οστεοχόνδρωσης χρησιμοποιώντας διάφορα είδη μεταλλικών νερών: λουτρά, ντους, πισίνες. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, τα ανόργανα σωματίδια διεισδύουν στο δέρμα και επηρεάζουν τα νευρικά κέντρα

MUD

Η θεραπεία της οστεοχόνδρωσης με λάσπη χρησιμοποιείται με τη μορφή εφαρμογών λάσπης (περιτυλίγματα)Η επίδραση στο σώμα εμφανίζεται μέσω της επίδρασης των υψηλών θερμοκρασιών σε συνδυασμό με τη χημική σύνθεση της λάσπης. Στους προσβεβλημένους ιστούς, ο μεταβολισμός επιταχύνεται, η κυκλοφορία του αίματος βελτιώνεται, εμφανίζεται ένα αντιφλεγμονώδες αποτέλεσμα και η σοβαρότητα του συνδρόμου πόνου μειώνεται.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗΣ (ΜΗΚΟΣ ΣΠΙΤΙΟΥ)

Μία από τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες για την οστεοχόνδρωση. Κατά τη διάρκεια του τεντώματος, εκτείνεται το τέντωμα της μυο-συνδέσμου της σπονδυλικής στήλης, η απόσταση μεταξύ των σπονδύλων αυξάνεται κατά 2-4 mm. Οι πιθανές κήλες και οι προεξοχές μειώνονται. Ανακουφίζεται η υπερβολική πίεση στις ρίζες των νεύρων και τα αιμοφόρα αγγεία, τα οποία μπορεί να είναι κήλες και οστεοφύτα (ανάπτυξη οστών στους σπονδύλους). Η έλξη της σπονδυλικής στήλης βοηθά επίσης στη μείωση του τοπικού οιδήματος, στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και στην ανακούφιση της υπερβολικής έντασης στη μυο-συνδέσμου.

Μασάζ κενού

Η διαδικασία εκτελείται χρησιμοποιώντας ιατρικά κύπελλα ή ειδική συσκευή. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας με κενό, διεγείρονται τα αιμοφόρα αγγεία των εσωτερικών οργάνων. Σε μέρη όπου έγινε το μασάζ, ενεργοποιείται η παραγωγή ενζύμων, βιολογικά δραστικών ουσιών, επιτάχυνσης του εσωτερικού μεταβολισμού και των διαδικασιών αναγέννησης. Με τη συνεχιζόμενη χρήση, η διαδικασία μπορεί να αντικαταστήσει σημαντική αναζωογόνηση ιστών στο σημείο εφαρμογής.

ΚΡΥΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Απότομη βραχυπρόθεσμη ψύξη του σώματος σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, η οποία έχει θεραπευτική επίδραση. Χαρακτηρίζεται από υψηλή αποτελεσματικότητα στην καταστολή του συνδρόμου πόνου, καθώς η απότομη πτώση της θερμοκρασίας εμποδίζει τους υποδοχείς πόνου, αυξάνοντας σημαντικά το κατώφλι του πόνου. Έχει εξαιρετική αντιφλεγμονώδη δράση. Υπάρχει μια μείωση στο επίπεδο της κολλαγενάσης (ένα ένζυμο που διασπά τους πεπτιδικούς δεσμούς σε όλους τους τύπους κολλαγόνου). Ο σχηματισμός κοκκιωμάτων είναι αποκλεισμένος. Το οίδημα των μαλακών ιστών και των λεμφαδένων απομακρύνεται, η ροή των λεμφών επιστρέφει στο φυσιολογικό.

Άσκηση - ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΓΙΑ ΟΣΤΕΟΧΟΝΔΡΩΣΗ

Το βασικό καθήκον της θεραπείας άσκησης είναι η ανακούφιση και ενίσχυση του μυο-συνδέσμου της σπονδυλικής στήλης, για την αύξηση της ευελιξίας και του εύρους κίνησης των σπονδύλων. Η άσκηση για την οστεοχόνδρωση βοηθά στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και στην αύξηση της διαπερατότητας των ιστών που περιβάλλουν τη σπονδυλική στήλη για καλύτερη διαπερατότητα των θρεπτικών ουσιών.

Βασικές αρχές ασκήσεων φυσιοθεραπείας για κάθε τύπο οστεοχονδρωσίας

• Τα μαθήματα πρέπει να πραγματοποιούνται σε καλά αεριζόμενο χώρο, κατά προτίμηση σε εξωτερικούς χώρους,
• Η άσκηση πρέπει να πραγματοποιείται μόνο κατά την ύφεση, όταν τα συμπτώματα απουσιάζουν,
• Τα ρούχα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο χαλαρά και να μην περιορίζουν την κίνηση.
• Όλες οι κινήσεις πρέπει να εκτελούνται ομαλά και το πλάτος και ο αριθμός των επαναλήψεων θα πρέπει να αυξάνεται σταδιακά.
• Σταματήστε να ασκείτε αμέσως εάν εμφανιστεί πόνος,
• Πολλά εξαρτώνται από την αναπνοή, προσπαθήστε να την ακούσετε καθώς ασκείστε. Όλες οι ασκήσεις τεντώματος πρέπει να γίνονται κατά την εκπνοή,
• Φροντίστε να παρακολουθείτε τον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή σας πίεση. Εάν αυτοί οι δείκτες υπερβαίνουν τον κανόνα, μειώστε την ένταση του φορτίου,
• Σε οποιαδήποτε πρακτική ευεξίας, η συνέπεια παίζει σημαντικό ρόλο. για την ταχύτερη επίτευξη του αποτελέσματος, παρατηρήστε την κανονικότητα στις τάξεις σας.
• "Το λιγότερο είναι καλύτερο, αλλά πιο συχνά. "Κρατήστε την άσκηση σε χαμηλή ένταση, αλλά ιδανικά αν μπορείτε να κάνετε τη γυμναστική πολλές φορές την ημέρα. Προσπαθήστε να βρείτε χρόνο για λίγο γυμναστήριο ακόμη και στη δουλειά.
• Το σετ ασκήσεων σε κάθε περίπτωση επιλέγεται ξεχωριστά, πριν ξεκινήσετε τα μαθήματα, φροντίστε να συμβουλευτείτε το γιατρό σας.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΕΑΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΑΣΚΗΣΕΩΝ;

Εάν δεν έχετε αρκετό χρόνο για να κάνετε ολοκληρωμένες ασκήσεις για την πρόληψη της οστεοχόνδρωσης, σας προσφέρουμε συγκρότημα πέντε λεπτών που μπορούν να εκτελεστούν έξω από το σπίτι (για παράδειγμα, στην εργασία).

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΟΣΤΕΟΧΟΝΔΡΩΣΗ

Η μη αυτόματη θεραπεία είναι μια τοπική δοσολογική φυσική επίδραση στην πληγείσα περιοχή της σπονδυλικής στήλης και στους γύρω ιστούς. Στόχος του είναι να αποκαταστήσει την κανονική λειτουργία και την κινητικότητα των σπονδυλικών τμημάτων στις κατεστραμμένες περιοχές.

Θεωρείται μία από τις πιο αποτελεσματικές και ήπιες μεθόδους θεραπείας της οστεοχόνδρωσης, ειδικά στα αρχικά στάδια.

Κατά κανόνα, η διαδικασία περιλαμβάνει 3 στοιχεία:

• Χαλαρωτικό μασάζ - ζέσταμα και προθέρμανση των μυών, αφαίρεση υπερβολικού τόνου,
• Κινητοποίηση - η χρήση χαλαρωτικών τεχνικών και τεντώματος για την ανακούφιση των σπασμών και τη βελτίωση των κινητικών χαρακτηριστικών των μυο-συνδέσμων συσκευών και των αρθρώσεων. Ο στόχος είναι να ομαλοποιηθούν οι κινήσεις, να βελτιωθεί η κυκλοφορία του αίματος, να αποκατασταθεί ο μεταβολισμός σε περιοχές που πλήττονται από οστεοχόνδρωση. Μπορεί να εκτελεστεί με παθητική τεχνική ή με έλξη,
• Χειρισμός - αναγκαστικές ενέργειες που πραγματοποιούνται με σκοπό την επιστροφή των σπονδύλων στις θέσεις τους και την αποκατάσταση της κανονικής λειτουργίας των αρθρώσεων.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η μη αυτόματη θεραπεία έχει ορισμένους περιορισμούς, οι οποίοι καθορίζονται από την κατάσταση του ασθενούς.

Ανάγνωση:

• εκτεταμένη οστεοχόνδρωση με βλάβες μεγάλης κλίμακας της σπονδυλικής στήλης,
• πρώιμα στάδια της νόσου με εντοπισμένη βλάβη,
• λειτουργικός αποκλεισμός σπονδυλικών αρθρώσεων του δεύτερου και τρίτου βαθμού,
• σπονδυλική κήλη.

Αντενδείξεις:

• όγκοι της σπονδυλικής στήλης και των παραστρεβλών δομών ·
• φυματίωση,
• αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα,
• τραύμα και μετεγχειρητική περίοδος,
• αστάθεια σπονδυλικού βαθμού 3-4,
• φλεγμονή του νωτιαίου μυελού και των μεμβρανών του,
• διαταραχές της εγκεφαλονωτιαίας κυκλοφορίας,
• έντονα σύνδρομα πόνου,
• δάκρυα και σοβαρά διαστρέμματα μυών και συνδέσμων,
• δυσλειτουργία των νευρικών ριζών,
• κατάγματα της σπονδυλικής στήλης,
• και άλλοι

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της πορείας της νόσου, η διάρκεια της θεραπείας μπορεί να κυμαίνεται από 1-2 εβδομάδες έως 2-3 μήνες. Ο αριθμός των διαδικασιών εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά του ασθενούς και έναν αριθμό σχετικών παραγόντων.